We staan op de oude wal langs de buitengracht, zo’n beetje halverwege de achterkant van het Huis.

-Als je naar het zuiden kijkt, langs de buitengracht, dan zie je dat er een rare knik in zit. Waarom is dat, denken jullie?

-Om het mooier te maken!

-Voor de vissen!

-Nee, dat allemaal niet. Het is eigenlijk niet zeker waarom ze dat gedaan hebben, maar bij monumentenzorg hebben ze wel een idee. Dat moet je maar eens opzoeken op internet.

-Waar kunnen we dat dan vinden?

-Nou, je zoekt op ‘rijksmonumentenregister’ en dan zoek je op Jonkershoesweg in Denekamp, of zoiets. Verzin maar wat, je moet dat zo kunnen vinden. Daar staat vast wel iets over die knik in de buitengracht. Er staat van alles in over het Huis. Bijvoorbeeld dat het  een zeldzaam en gaaf bewaard voorbeeld is van een bepaald soort aanleg, die van 1620-1680 vooral in het westen werd toegepast. Hollands Classicisme wordt die aanleg genoemd, jullie moeten dat maar eens op internet opzoeken. En wat zo mooi is: de kenmerken van die aanleg kan je hier nou nog zien! Die bomenlanen, die het Huis lijken te verankeren in het landschap. Het Huis met de gracht in het midden, met links en rechts twee gelijke stukken grond met rechthoekige tuinen. Twee kilometer hagen en loofgangen.

De wandeling gaat verder over het pad langs de buitengracht. Aan het eind gaat het pad met een haakse bocht naar links. Het voert over een kleine stuw, die daar aangelegd is om het water op het landgoed vast te houden. We lopen achter de oranjerie langs.

-Gaan we dat ook bekijken, dat gebouw met die gouden balletjes?

-Nee, de oranjerie en de tuinen bewaren we voor een andere keer, anders wordt het allemaal teveel.

Na zo’n 100 meter loopt het pad langs een klein plaatsje, waar een oud ijzeren hek omheen staat met mooie punten erop.

-In dit graf uit de 19e eeuw liggen twee mensen begraven, wie dat precies zijn moeten jullie ook maar op internet opzoeken.

-Maar we weten niet eens hoe ze heten.

-Nou, ik zou het rijksmonumentenregister maar weer eens proberen. Het zijn een vader en zijn dochter, meer ga ik er niet over zeggen. Met die dochter is trouwens iets vreemds aan de hand. Ze is al heel lang dood, maar af en toe schijnt ze hier nog te worden gezien. ’s Nachts hoor je vaak ineens iemand over de zoldervloer lopen. Over die vrouw doen allerlei verhalen de ronde. Ze zou de geest van de Breckelenkamp zijn. Wat er van waar is, je weet het niet. Nou ja, op naar het volgende punt.